Gilels, Emil

2006-10-06 13:34:08

O zo gelukkig ben ik met een heruitgave van de Russische pianist Emil Gilels. Door alle aandacht voor Svjatoslav Richter, met name door de meesterlijke film van Bruno Monsaingeon, is Emil de Grote een beetje op de achtergrond geraakt. Ten onrechte. ‘Hij was een eerlijke muzikant en een schitterende pianist’ beaamt de soms genadeloze Richter in zijn nagelaten en eveneens door Monsaingeon geredigeerde ‘Notebooks and Conversations’. De door EMI bij elkaar gezette opnamen uit 1954 en 1955 bieden een grandioze uitvoering van
Rachmaninovs Derde pianoconcert gevolgd door het briljant gespeelde Tweede concert van Saint-Saëns. ‘Superieur, hoewel een beetje té serieus,’ aldus Richter over dit laatste concert.
Wat hij naar aanleiding van het plotselinge overlijden van Gilels in 1985 heeft genoteerd is ronduit schokkend. Dat hij een verschrikkelijk humeur had en op het pathologische af jaloers was, dat is tot daar aan toe, schrijft Richter. Hij was een ‘exceptioneel talent’. Maar de omstandigheden rond zijn dood noemt hij ‘verbijsterend’. Voor hij op tournee moest, meldde Gilels zich voor een check-up in het ziekenhuis van het Kremlin. Daar kreeg hij een injectie, drie minuten later was hij dood! Je reinste incompetentie, meldt Richter, want de artsen in dat elitehospitaal werden niet geselecteerd om hun vakkennis maar op hun politieke kleur. ‘Ze gaven hem gewoon een verkeerde injectie en hebben hem gedood.’ Of er opzet in het spel was, blijft buiten beschouwing.

Hans Heg

http://www.geocities.com/greatpianists/gilels.html

Relevante recensies