Dasch, Annette
2009-06-25 21:01:32
Vocaal theater van Annette DaschAnnette Dasch heeft een cd gemaakt die de luisteraar het theater in sleept. Mozarts aria’s krijgen daarop een overrompelende uitvoering.
door Stephen Westra
Je ziet geluid in beeld veranderen, muziek in verhaal, toon in karakter, aria in personage. Het gordijn gaat op, daar in de rechterachterhoek beweegt iets en… je beseft opeens: ik luister alleen maar naar een cd. De Duitse sopraan Annette Dasch ís theater. Sinds ze Armida zong bij de Salzburger Festspiele, met debuten in de Scala, de Bayerische Staatsoper en de Opéra National de France op zak, is ze een operapersoonlijkheid waar je niet omheen kunt.
De cd is te klein voor haar. Je wilt haar meteen zien, zíen zingen: zich het hele publiek toe-eigenend, de mensen, de zaal, de stoelen, hout, fluweel, behang en het wit gestuukt plafond voor eeuwig van Mozart doordrenkend.
Maar goed, de cd. Haar Mozart-cd. Dasch’ stem heeft adel, statie, noblesse. De eerste aria, ‘Dove sono’ uit Le nozze di Figaro, is daarom misschien meteen het hoogtepunt. Traag van tempo, de Allegro-omslag stelt ze zelfs flink uit, wordt de gravin het ontroerende, gekrenkte en in haar grootmoedigheid weer vergevende personage dat Mozart in gedachten heeft gehad.
Briljant is Annette Dasch ook in ‘Fra i pensieri’ uit Lucio Silla. Moeiteloos vertolkt ze Fiordiligi’s virtuoze passages in ‘Come scoglio’ uit Così fan tutte. Bovendien, de hoge Bes is er hier bij uitstek één zoals je die van een sopraan wilt horen. De in deze aria zo soepel aandoende virtuositeit verbaasde me echter ook weer enigszins. Want ik denk niet dat het bij Annette Dasch allemaal zo vanzelf gaat. Elders moet zij soms wat forceren, een enkele keer ook zit ze even onder de toon. Maar misschien is het juist wel die voortdurende inspanning die haar vertolkingen een zo theatrale overtuigingskracht geeft.
Wolfgang Amadeus Mozart
aria’s
Annette Dasch, Akademie für Alte Musik o.l.v. Marc Piollet
Sony Classical 88697 334512
