Chang, Han-Na

2006-03-10 17:32:14

Als wonderkind kun je overdrijven. Han-Na Chang won in 1994 (ze was
nog maar elf!) het Rostropovich Celloconcours in Parijs. Een jaar later wekte zij verbazing en bewondering met een opmerkelijke debuut-cd. In Tsjaikovski’s Rococo variaties en Saint-Saëns’ Eerste celloconcert heb je nergens het gevoel naar een meisje van 12 te luisteren. Inmiddels is Han-Na Chang dubbel zo oud als destijds. Zij staat ingeschreven bij de vakgroep filosofie in Harvard, naar eigen zeggen omdat zij zich wil blijven ontwikkelen. Dat blijkt aardig te lukken. Met Pappano, met wie zij vaak samenwerkt, en diens nieuwe symfonieorkest in Rome nam zij het Celloconcert van Lalo op. De reputatie dat het concert een bleek, voortkabbelend stuk is, stelt zij serieus ter discussie. Weinigen is het gelukt zoveel verschillende nuances aan te boren. Dat lukt haar zo goed doordat zij niet zwelgt in klankschoonheid, maar bevlogen op zoek gaat naar de expressieve betekenis van haar partij en haar cello niet alleen laat zingen, maar ook spreken, waar het moet met stemverheffing. Zo maakt ze van dit concert een meeslepend discours. Ook kortere werken van Tsjaikovski,
Saint-Saëns, Dvorák, Glazoenov en Casals tilt zij uit boven de vrijblijvende lyriek waarin veel van haar collega’s blijven steken.

Dimitri van der Werf

Lalo, Glazoenov, Tsjaikovski, Saint-Saëns, Dvorák, Casals
werken voor cello en orkest
Han-Na Chang, Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia o.l.v. Antonio Pappano
EMI 094638239024

http://www.emiclassics.com/artists/biogs/hanb.html

Relevante recensies