2007-08-13 13:27:18
Latin-jazz is een muzieksoort waarin het machismo welig tiert, en vooral pianisten kunnen vaak de verleiding niet weerstaan om te overbluffen door alle hoeken en gaten met noten dicht te smeren. De Dominicaan Michel Camilo vormt hierop een gunstige uitzondering, want hoewel hij zijn handen flink kan laten wapperen laat hij de muziek ook ademen en improviseert hij als de begaafde componist die hij is. Acht van de twaalf stukken zijn van hem, en ze zijn allemaal sterk gestructureerd, met een eigen karakter en sfeer, variërend van het opgewekte ‘New Orleans meets the Caribbean’ van ‘Just now’ tot de verstilde mijmering ‘A place in time’. Variatie zit er ook in de gebruikte clavé’s, ritmische patronen waarin oneven maatsoorten – in vijven of zevenen – worden afgewisseld met even. Camilo geeft sommige nummers een stevige bluesinjectie, zoals het middendeel van Trilogy, waarin hij een smeuïge, funky frasering etaleert. Hij wordt bijgestaan door de stuwende bassist Charles Flores en een onweerstaanbaar swingende slagwerker met de prachtige naam Dafnis Prieto. Ook diens lekker losjes ratelende grooves zijn een stuk soberder dan die van agressievere collega’s. Hoewel het trio het één keer niet kan laten: Coltranes ‘Giant steps’ wordt zo oogverblindend snel uitgevoerd dat veel andere pianisten Camilo’s vingers zouden willen breken.