Hope, Daniel
2014-10-03 12:13:00
'Om grote muziek te kunnen spelen, moet je je ogen gericht houden op een verre ster’, luidde een favoriete uitspraak van Yehudi Menuhin, de legendarische meesterviolist die Daniel Hope (1974) als jongetje muzikaal onder zijn hoede nam. Menuhin had in alle opzichten een goede discipel aan hem, want de kleine Daniel hield evenveel van de nachtelijke sterrenhemel als van zijn viool.
Daniel Hope: ‘Op mijn achtste kocht ik mijn eerste telescoop, waarmee ik urenlang naar de maan en de sterren zat te turen. Ik herinner me dat ik erover nadacht wat er door de mens moest zijn gegaan, toen deze zich voor het eerst realiseerde dat wij maar een heel klein deeltje zijn van het ons omringende heelal.’ Van zijn vader, de Zuid-Afrikaanse dichter en schrijver Christopher Hope, leerde de jonge violist de wereld ook vanuit een literair en filosofisch standpunt te bekijken. Toen Menuhin werkte aan zijn project The Music of Man introduceerde hij de teenager Hope bij de astronoom Carl Sagan, die hem de ogen opende voor de oneindige weidsheid van het universum. Hope werd vooral geraakt door de opvattingen over ‘de harmonie der sferen’, zoals voor het eerst geformuleerd door de Grieken. Pythagoras hóórde ‘de hemelse akkoorden van het heelal’ en ‘de allesomvattende harmonische samenzang van de sferen en van de sterren die zich daarlangs bewogen: een melodie, voller en vollediger dan alle aardse melodieën.’
Dit alles bracht Hope – die in Londen afstudeerde bij Zakhar Bron en al snel werd benoemd tot jongste violist ever van het Beaux Arts Trio – ertoe zich bij alle muziek die hij speelt de eeuwenoude vraag te stellen: ‘Is there anything out there?’ Het antwoord hierop probeerde Hope tot nu toe niet alleen te formuleren als violist, maar ook als schrijver, filmproducent, muzikale activist en improvisator.
Het is dus niet verwonderlijk dat Hope zijn nieuwste album, Escape to Paradise – The Hollywood Album, nadrukkelijk lanceert als een historisch gefundeerd en muzikaal coherent concept. Het centrale werk van de cd is het zwierig vertolkte Vioolconcert van Erich Korngold, die op de vlucht voor de nazi’s vanuit Wenen in Amerika belandde. Hetzelfde overkwam de andere componisten van deze ‘filmmuziek- cd’: Miklós Rózsa, John Waxman en Hanns Eisler.
Samen met ‘guest artists’ Sting (arrangement van The Secret Marriage van Hanns Eisler en Bertolt Brecht) en de Duitse zanger Max Raabe (Speak Low van Kurt Weill), weet Hope als kosmopolitische geest en veelzijdige violist bij alle muziek, waaronder ook soundtracks van Schindler’s List, American Beauty en Cinema Paradiso, de juiste snaar te raken. Hope voelt zich dan ook persoonlijk verbonden met de centrale thematiek van zijn nieuwste album: zijn grootouders van moederszijde sloegen op de vlucht voor Hitler en vestigden zich in Zuid-Afrika, vanwaaruit zijn eigen ouders naar Londen vluchtten om te ontsnappen aan het apartheidsregime. Zo belicht de violist Hollywoods sterren vanuit een veelomvattende muzikale belevingswereld.
Relevante recensies
